Δέκα µόλις χρόνια από τη λήξη του αιµατηρού εµφύλιου πολέµου 1946-1949, και µέχρι τη δικτατορία του 1967, η Ελλάδα έζησε τον πυρετό µιας εκρηκτικής και δηµιουργικής δράσης στην πολιτική, την οικονοµία, τον πολιτισµό.

Σηµαντική ήταν η συνεισφορά του ρωµαλέου, ήδη από τη δεκαετία του 1950, φοιτητικού κινήµατος που αποτέλεσε την κινητήρια δύναµη στην ίδρυση και λειτουργία των πολιτικών-κοµµατικών Οργανώσεων Νέων όλου του πολιτικού φάσµατος.

Η Ελληνική Δηµοκρατική Νεολαία (ΕΔΗΝ), διάδοχος της Οργάνωσης Νέων Ενώσεως Κέντρου (ΟΝΕΚ), υπήρξε από τις πλέον δραστήριες µε πανελλήνια οργανωτική δοµή και εκατοντάδες χιλιάδες µέλη και φίλους, η πολυπληθέστερη, κατ’ εκτίµηση, όλων.

Τι ήταν όµως η ΕΔΗΝ, ποια η ιδεολογική της ταυτότητα, πώς οργανώθηκε και πώς έδρασε στον ακριτικό Νοµό Πέλλας;

Σε ποιο βαθµό εντάσσεται στο οργανωτικό και λειτουργικό πλαίσιο της ΕΔΗΝ όλης της χώρας και ποιες ήταν οι ιδιαιτερότητές της;

Ποια σχέση είχε µε τις άλλες Οργανώσεις Νέων (Λαµπράκηδες – ΕΚΟΦ – ΕΡΕΝ – ΠΕΝ – Μαοϊκοί) της εποχής;

Τι έµεινε ως παρακαταθήκη και τι σώζεται από το αγωνιστικό της ήθος στη συλλογική και ιστορική µνήµη;